Armenian ballet dancers
🇳🇱 Mei 2014 – Deze serie is gefotografeerd in Armenië. Het is een land met een moeilijke en wrede geschiedenis, veel armoede, weinig werk en daardoor een grote ontvolking. Er is nog steeds een mogelijke oorlogsdreiging met Azerbeidzjan over de betwiste Armeense enclave Nagorno-Karabach, waar veel Armeniërs wonen.
Jongeren grijpen elke kans die kan bijdragen aan hun toekomstig levensonderhoud of worden door nood gedwongen hun thuisland te ontvluchten bij gebrek aan toekomstperspectief.
Via een stichting waarvoor ik meerdere malen in Armenië heb gefotografeerd, leerde ik van Vahag Margaryan en de tweeling Petrus en Samvel Sorobyan. Ze waren op dat moment in militaire dienst, maar dansten ook in het Armeense nationale academische ballet. Bijzonder, omdat het in eerste instantie twee verschillende ervaringen oproept. Het stoere, macho-achtige en harde beeld dat je van een soldaat hebt (vaak in oorlogssituaties) vergeleken met het zachtere, meer poëtische beeld dat je bij ballet verwacht.
Vahag, Petrus en Samvel verlaten elke ochtend de kazerne om de hele dag te trainen, repeteren en professionele balletlessen te krijgen bij de Opera in Yerevan. Zes dagen per week. Hun droom en passie is om daarmee de kost te kunnen verdienen, liefst op internationaal niveau, en eventueel op latere leeftijd zelf les te gaan geven.
In Armenië is wettelijk geregeld dat alle jongens met talent op cultureel en artistiek gebied tijdens hun militaire dienst de mogelijkheid krijgen om hun dagelijkse repetities te blijven volgen om hun culturele specialisme verder te ontwikkelen.
🇬🇧 May 2014 – This series was photographed in Armenia. It is a country with a difficult and cruel history, a lot of poverty, little work and therefore a great depopulation. There is still the possible threat of war with Azerbaijan over the disputed Armenian enclave of Nagorno-Karabakh, where a majority of Armenians also live. Young people seize every opportunity that can contribute to their future livelihood or are forced to flee their homeland for lack of future prospects.
Through a foundation for which I photographed several times in Armenia, I learned of Vahag Margaryan and the twins Petrus and Samvel Sorobyan. They where at that moment in compulsory military service, but also dance in the Armenian national academic ballet. Special, because it initially evokes two different experiences. The tough, macho-like and hard image one has of a soldier (often in war situations) compared to the softer, more poetic image one expects from ballet.
Vahag, Petrus and Samvel leave the barracks every morning to train, rehearse and receive professional ballet lessons all day long at the Opera in Yerevan. Six days a week. Their dream and passion is to be able to earn their living with it, preferably at an international level, and possibly start teaching themselves at a later age.
In Armenia it is legally regulated that all boys who are talented in the cultural and artistic field, during their military service, are given the opportunity to continue to follow their daily rehearsals in order to further develop their cultural specialism.
🔚
Jongeren grijpen elke kans die kan bijdragen aan hun toekomstig levensonderhoud of worden door nood gedwongen hun thuisland te ontvluchten bij gebrek aan toekomstperspectief.
Via een stichting waarvoor ik meerdere malen in Armenië heb gefotografeerd, leerde ik van Vahag Margaryan en de tweeling Petrus en Samvel Sorobyan. Ze waren op dat moment in militaire dienst, maar dansten ook in het Armeense nationale academische ballet. Bijzonder, omdat het in eerste instantie twee verschillende ervaringen oproept. Het stoere, macho-achtige en harde beeld dat je van een soldaat hebt (vaak in oorlogssituaties) vergeleken met het zachtere, meer poëtische beeld dat je bij ballet verwacht.
Vahag, Petrus en Samvel verlaten elke ochtend de kazerne om de hele dag te trainen, repeteren en professionele balletlessen te krijgen bij de Opera in Yerevan. Zes dagen per week. Hun droom en passie is om daarmee de kost te kunnen verdienen, liefst op internationaal niveau, en eventueel op latere leeftijd zelf les te gaan geven.
In Armenië is wettelijk geregeld dat alle jongens met talent op cultureel en artistiek gebied tijdens hun militaire dienst de mogelijkheid krijgen om hun dagelijkse repetities te blijven volgen om hun culturele specialisme verder te ontwikkelen.
🇬🇧 May 2014 – This series was photographed in Armenia. It is a country with a difficult and cruel history, a lot of poverty, little work and therefore a great depopulation. There is still the possible threat of war with Azerbaijan over the disputed Armenian enclave of Nagorno-Karabakh, where a majority of Armenians also live. Young people seize every opportunity that can contribute to their future livelihood or are forced to flee their homeland for lack of future prospects.
Through a foundation for which I photographed several times in Armenia, I learned of Vahag Margaryan and the twins Petrus and Samvel Sorobyan. They where at that moment in compulsory military service, but also dance in the Armenian national academic ballet. Special, because it initially evokes two different experiences. The tough, macho-like and hard image one has of a soldier (often in war situations) compared to the softer, more poetic image one expects from ballet.
Vahag, Petrus and Samvel leave the barracks every morning to train, rehearse and receive professional ballet lessons all day long at the Opera in Yerevan. Six days a week. Their dream and passion is to be able to earn their living with it, preferably at an international level, and possibly start teaching themselves at a later age.
In Armenia it is legally regulated that all boys who are talented in the cultural and artistic field, during their military service, are given the opportunity to continue to follow their daily rehearsals in order to further develop their cultural specialism.
🔚
